Wednesday, October 26, 2016

හරිත පාසල දෙසැම්බරයේ

හැමදාම පුංචි පුංචි දේවල් මම මගේ ඉස්කෝලේ ට කළා. ඒ මමත් මේ දරුවන් ගේම කෙනෙක් නිසා. මහාචාර්ය නන්දසේන රත්නපාලයන් මුලකුර  ලියැවු මේ අභිමානවත් පාසල තුළ අද ඉන්නෙ ළමයි දෙසීය පනහයි. ඒ දරුවන්ගේ ජිවිත කතා අස්සෙ තියෙන සමහර කතා පපුව පුරවන වේදනාවන් . ඒත් මං මේ පුංචි උන්ට ආදරේ යි. වසර හයක සේවා කාලයක් උන් එක්ක හිටපු මට මේ ඉස්කෝලේ හැම හුස්මක්ම හුරුයි.


මේ පාර ඉස්කෝලේට වැඩක් කරමු කීවේ ලක්සිරි. අම්පාරේ ඉන්න වැලිමඩ උපන්ගම වුන මගෙ හිතවතා. වැඩේට අනික් පැත්තෙන් උදව් දෙන්නෙ බදූර්දීන් කපපු හැම ගහකම ණය ආපහු මේ පොළවට ගෙවන්න වගවුන ෆර්ෂාන් . බෑග් ටික මහන්න ෆර්ෂාන් බාර ගත්තා . එක බෑගයකට රුපියල් පන්සීයයි . සපත්තු වලට වවුචර් එකක් දෙන එක තමයි උචිත. මොකද දරුවන්ට අවශ්‍ය ප්‍රමාණ අපට නිවැරදි ව කියන්න බැරි නිසා. සපත්තු  කීවමයි මතක් වුනේ. අදත් උදේ පොඩි උන් දෙන්නෙක් විදුහල්පති ගෙන් බැනුම් ඇහුවා සපත්තු නැතුව ආවට.. හේතුව මේ දවස්වල වැස්සට කැඩිච්ච  සපත්තු දෙකත් තෙමිල. ඒ මදිවට තියෙන්නෙ එක මේස්  කුට්ටමයි. .. පොත් තනිරූල් පහයි කොටුරෑල් පහයි පෑන් පහයි පැන්සල් දෙකයි මකන දෙකයි තමයි අපේ එක ළමයෙක් ට දෙන ලැයිස්තුව ...


මේ පාසලට මට මුල් අකුරු කියල දුන්න පෙරෙහෙට්ටිය ප්‍රාථමික යේ ඉන්න ළමයි පනස් දෙනත් එකතු කර ගන්නවා. ඒ දරුවන්ගෙ කතා වුනත් මහ හුගක් වෙනස් නෑ. සල්ලි තියෙන මිනිස්සු අමාරුවෙන් හරි තමන්ගෙ දරුවා නගරයට තල්ලු කරනකොට එදා වේල හොයා ගන්න මගේ උන් ගමේ ඉස්කෝලේ ..


ඉතිං මේ වැඩේට ලක්සිරි ට ෆර්ෂාන් ට වගේම උදව් කරන හැමෝටම පින්..


උන්ගේ ටීච විදිහට මට කියන්න පුළුවන් එච්චරයි..


මේ ඉස්කෝලේ හෝ ගාන පොකුණේ ගුරුවරු හුඟක් ඉන්නවා ..


ඒ අයටත් පින්..


හීතල දෙසැම්බරයේ අපි ආදරණීය උණුසුම එක්ක පැල ටිකකුත් ඉස්කෝලේ වත්තෙ හිටවනවා


ඔබ කැමැති නම් පැළයක් හරි අපිට දෙන්න ත් පුළුවන් ..


පළතුරු , ඖෂධපැළ වෙනවා නම් වටිනවා.

Tuesday, October 18, 2016

බැංකු පොත

දවස් දෙකක අසනීප නිවාඩුව අවසන් කරල ඉස්කෝලේට ගියේ කැමැත්තෙන් ම නෙවේ. තව එක දවසක නිවාඩුව අත්‍යවශ්‍ය වෙලා තිබුණා. ඒත් මම නිවාඩු රැදෙන එක තුළ පීරීයඩ් හතක දවසක අඩුව මකන්න බැරි හින්දා සාරිය ඇඟට දාගෙන ලහි ලහියේ දිව්වෙ ඇඟේ වෙහෙස අතහැරලා.
" ටීච අපි බැංකුවට සල්ලි ගෙනාවා"
මං ගේට්ටුව ළඟට එනකොටම පුංචි උන් පෝලිමක්. පහුගිය දා ඉතුරුම් වලට තෑගී දීපු නිසා ඉතුරුම් නොකරපු අයත් දැන් ඉතුරුම් වලට පෝලීමේ. හොඳ වැඩකට පුංචි අල්ලසක් දෙන එක පව් නෑ කියලා මට හිතුණ නිසා වැඩිපුර කෑම පෙට්ටි ටිකක් මම කාමරයේ තියාගෙන උන්නෙ. බැංකුවෙන් තෑගී විදිහට පොත් දෙකක් ලැබෙන කොට මගේ ගානේ මම කෑම පෙට්ටියක් එකතු කළා. රුපියල් දහයක් පොතට දැම්මත් මම ඒ තෑග්ග දුන්නා.
" ටීච.. මම පේෂලා ටීචට ඊයේ සල්ලි දුන්නා පොතට දාන්න "
" හරි පුතා මම බලන්නම්"
මඟ රැකගෙන හිටපු පුංචි එකා ට පිටට තට්ටුවක් දාන ගමන් මම මගේ කාමරයට අැඳුණා.
" ටීච... මම ඊයේ පේෂලා ටීචට පොතට සල්ලි දුන්නා"
ආයෙමත් පොඩි එකා දොරළඟ. මගේ පස්සෙන්ම ඇවිත්.
" මම ටීච ආවම අහන්නම් පුතා .."
මම උදෑසන වැඩ කටයුතු සුදානම් කරන ගමන්ම උත්තර දුන්නා. දොර දිහාවට ඇස් යොමු කරන්න තරම් වෙලාවක් මට තිබ්බෙ නෑ. සද්දයක් නැති නිසා මම හිතුවේ පොඩි එකා යන්න ඇති කියලා.
" ටීච... මම පේෂලා ටීචට ඊයේ සල්ලි දුන්නා පොතට දාන්න "
මම ගැස්සුනා . මගේ පිළිතුර ට වඩා දෙයක් ඒ දරුවට ඕන වෙලා තිබුණා. මම මේසේ උඩ තිබුණ බැංකු පොත් ටික පෙරළුවා.
චතුරංග .......
දරුවගේ පොත තිබුණා . රුපියල් තිහක් ඒ පොත අස්සෙ තිබුණා ..
" හරි පුතේ පොත තියෙනවා ... මං මේක බැංකුවට දාන්නම්"
ඒත් දරුවා හෙළවුනේවත් නෑ. ඇස් තිබුණේ කෑම පෙට්ටි දිහාවට.
මම මටම හිනාවුනා . පුංචි උන්ගෙ හිත් කියවන්න මම තාම උගත් නෑ. කෑම පෙට්ටියක් දරුවගේ අතට දීලා හිනාවුනා . දරුවගේ හිතේ තව මොනවද තිබුණා කියල දැනුණා.  ඒත් ඒක මට කියවගන්න බැරිම වුනා.
තප්පර විනාඩි ගතවෙලා තුන්වෙනි කාලජ්ජේදය එන ඉක්මනින් පොඩි එකා ආපහු කාමරේ ළඟ.
" ඇයි පුතා"
"............................"
"කියන්න ඇයි"
ගුරු මේසේ ළඟ පොඩි එකා ඇඹරෙනවා.
" ටීච... දැන් තියෙන්නෙ විද්‍යාව"
" ඔව් ඉතිං"
" විද්‍යාව පොත ඉවරයි"
" හ්ම් .. කවද්ද ඉවර වුනේ"
"ඊයේ"
" අම්මට කීවේ නැද්ද "
" කිව්වා.... ඒත් අම්මා ගාව දෙකකට දෙන්න මේ දවස් වල සල්ලි නෑ කිව්වා"
" මොකක්ද දෙක"
"බැංකුවටයි.. පොත ගන්නයි...අම්මා පොත ගන්න දීපු රුපියල් තිහ තමයි බැංකුවට දැම්මේ.. එතකොට ටීච තෑග්ග ට පොත් දෙකයි කෑම පෙට්ටියයි දෙනවනෙ... "
මං හිනාවුනා. ඒත් බැංකුවේ තෑගි ඒ වෙද්දි ඉවර වෙලා. මම කාමරේ හැම තැනම පීරුවා. එකම එක පොතක් .. ඔව් එකම එක පොතක් මගේ වාසනාව ට මට හමුවුනා.
පොත ගත්තු ගමන් ළමයි අතරේ පොඩි එකා හැංගිලා යනවා මං බලාගෙන

Saturday, October 15, 2016

ස්තුති

රත්තරනේ ..
උඹලා... පට්ටයි.. මාරයි...
මං ඉන්නෙ ..දුර
දෙවියන් මට වරයක් දෙනවනම්
මං ඉල්ලන්නෙ
නුවරට ඉගිලෙන්නට මට අත්තටු ..
කොළඹ විශාකා
රත්නපුරේ සීවලී
වගෙ ලොකු ඉස්කෝල එක්ක දුවපු අද උඹලා මූලික වටයෙන් දෙවැනි තැන ට ඇවිත්
හාරසීය හතර සහය තරඟයෙන්...
මම හතරට කෝල් කළා
නුවරට මහ වැස්ස
පහට ගත්තා ..
තාම නෑ කිව්වා..
හයට උඹල දිනුම්...
හෙටත් දිනපල්ලා කෙල්ලනෙ..

ස්තුති දීපු හැම සහයකටම බුකියේ..
මාසයක් පුරා උන්ගෙ හැම අවශ්‍යතාවයක්ම සැපිරුවේ බුකිය.

අවශ්‍ය සියළුම ඇඳුම්
පෞද්ගලික ඇඳුම් පවා සැපයුවේ ඔබ..
කෑම වේලක ගුණ සපිරි
බර පැන දැරුවේ ඔබ..
ක්‍රීඩා උපකරණ දුන්නෙ ඔබ..

ඔබ පැතු හැම සුභ පැතුමක්ම
ආශිර්වාදයක් වී අපේ කෙල්ලන්ට
හේතුවක් වු බව ද ලියමි..

හෙට ෆයිනල්..
එත් අපි දැනටමත් දිනුම්
ෆයිනල් ඇවිත් නැ
කවදාවත් අපේ ඉස්කෝලේ කවදාවත් ..
මේ පාර උඹල ආවා..

ක්‍රීඩා ගුරුවරිය නොවුනත්
ආදරණීය සෙන්ට්‍රල් සෙනෙහස වුන ක්‍රීඩා ගුරුවරිය මගේ හොඳම මිතුරිය වු නිසාම
කිසිම ක්‍රීඩාවකට කැමැති නැති මම
උඹල එක්ක පුළුවන් හැම තැනම ආවා..
ෆැක්ට්‍රීස් කරන්න දන්නෙ නැති වුනත් දුවපල්ලා කියල බැන්නා..
චොක්ලට් එකක් වෙනුවෙන් ඔට්ටු තියලා උඹල එක්කම පුංචි එකෙක් වුනා..
උඹලටත්
ආදරණීය පුහුණුකාරිනිය චම්පා ටීචටත් ස්තුති ..
අවසානයේ අසම සම සතුටක්...
දිනල වරෙල්ලා හෙටත්..
මං තොරණ් ගහනවා උඹලට

Monday, October 3, 2016

කොළඹ වටේ

ගේට්ටුව ළඟ කම්බි වැටට එහා පොඩි එකී අතුගානවා. මං අහක බලාගත්තෙ ඇයි කියල මම දන්නෙත් නෑ. පොඩ්ඩක් ආඩම්බර වෙන්න හිතුණා .  එච්චරයි .
" ටීච"
................
"ගුඩ් මෝනීං"

" ගුඩ්මෝනිං පුතේ.... කියන්න "

" කියන්න දෙයක් නෑ.... සහතිකයක් හම්බ වුනානේ"

" ඉතිං ඒක කියන්න දෙයක් නෙවෙයිද"

" නෑ .... ටීච දන්නවා නෙ මං  දිනුම් කියලා.... ඒත් ටීච අතින් සහතිකය ගන්න තිබ්බ නම් හොඳයි"

" ඒ මොකද... "

" කවුරු  කීවත් නැතත් ටීචනෙ මාව ෆැක්ට්‍රීස් කරන්නෙ"

මං හිනාවුනා.

" මට කාගෙන්වත් ප්‍රශංසා එපා පුතේ"

අම්මා තාත්තා හයිය ජිවිතේට නැති උඹේ මේ දක්ෂතාවය මට වටිනවා මහ හුඟක්

" සමස්ත ලංකා තරඟ අට.. ඒකත් දිනපං..."

" ටීච මාව කොළඹ වටේ එක්ක යනවද එදාට...  මම ආසයි කොළඹ බලන්න ... මං කවදාවත් ගිහින් නෑනේ.."

උඹ දන්නෙ නෑ පුතේ පර්ස් එකෙ තියෙන ගාන. ඒත් මම උඹ දිනුවත් නැතත් කොළඹ වටේ රවුමක් එක්ක යනවා.   ඇයි දන්නවා ද..
උඹට අම්ම නැති අඩුව තප්පරයෙන් දශමයකවත් තියන්නෙ නෑ