Sunday, July 16, 2017

ම⁣ට කව්ද ඉන්නෙ ටීච


************-----******

ගිනියම් හුළඟට බොහෝ දේ අමතක ව නටයි. දූවිලි ද හිතුවක්කාරකමට සුළඟත් එක්ක හරි හරියට රෝන්දෙ යයි. වේලුණ අඹ කොළ ද  පදසට මත්ව මහපොළවට ඔට්ටු වෙන අතරේ කිරිස් කිරිස් හඬ එක්ක කවුරුන් හෝ මගෙ අසළට එන බව දැනුන හෙයින් මම හැරී බැලුවෙමි. පොඩි එකී මගේ ළඟමය. කාලෙකට පස්සෙ මගේ එකී මගේ ඉදිරියේ.

" ආ.. කොහොමද.. කාලෙකින් අපිව මතක් වෙලා තියෙන්නෙ.."

"ටීච නම් මතක් වෙනවා.. ඒත් ඉතිං කතා කරන්න විදිහක් නැනේ.. ඇයි ටීච ගේ නහය දන්නෙ නෑ"

මම සිනාසුනෙමි.  ඇය කියන පරිදි මගේ නහය දන විට ඇය මා මතක් කරයි.  සමහරවිට ඇය දන්නෙ නැතුව ඇත. මට ඇය මගෙ තරමටම දැනෙන බව.

"කොහොමද.. අළුත් ඉස්කෝලේ..."

"හොඳයි.. ඒත් ටීචලා ලඟ නෑ මෙහෙ තරම්"

"හ්ම්.."

"ටීච.. කථීක තරඟේ හෙටනේ"

සමස්ත ලංකා නම ඉස්කෝල ඉතිහාසයේ පළවෙනියටම රුන්ඳුවේ මගෙ ඉදිරිපිට ඉන්න බටු ඇට දෙකෙ  උස මගේ ලොකු එකීය.

"ඔව් දිනලම එන්න.. අන්තිම පාරට මේ ඉස්කෝලේ  වෙනුවෙන් තරඟ කරන්න හදන්නෙ .. ඒක මතක තියා ගන්න"

" එහෙම කියන කොට මගේ ඇඟේ හිරිගඩුත් පිපෙනවා..මේ බලන්න ටීච... බලන්න මේ.. "

තරඟයට අයඳුම් කරන විට ඇය මගෙ පාසලේ වුවද උසස්පෙළට ඇය නගරයේ සුපිරිතම පාසලට වරම් ලබන්නෙ ඇගේම හැකියාවෙනි.

"මට ඔක්කොම මාතෘකා පුළුවන්.. හැබැයි එකක් නම් මට කතා බැරි වෙයි ටී.ච.."

මම පුදුමයෙන් ඇය දෙස බැලුවෙමි. ඇගේ ඇස් කඳුළු හංගන්නට දුක් විදින හැටි දැක මම මගේ ඇස් සඟවා ගත්තෙමි.

" මොකක් ගැනද ඔයාට බැරි"

"මව්නි පියාණෙනි, ඔබට උවසර මට කරන්න බෑ ටීච.... මම ඉන්නවාද නැද්ද කියල බලන්න අම්ම තාත්තා නැති මම.. එක එක්කෙනාගේ ගෙදර වළං හොඳ හොඳ ඉස්කෝලෙ යන මම..
"

ඇයගේ ඉකිය.. වේගවත් හැඩුමක්ම අවසානය. මම ඇය තුරුළු කර ගතිමි.

"ටීච දන්නවාද... සෙන්ට්‍රල් එකට යන දවසේ හැමෝම ආවේ අම්ම තාත්තා එක්ක.. එත් ටීච මම .. මම ගියේ තට්ට තනියම ටීච..මට කාත් කවුරුවත්.. නෑ ටීච... "

ඇගේ කඳුළු සීතලද ගින්දරද කියා මට තේරුණේ නැත. නමුත් ඇයට වඩා වේගයෙන් මගේ කඳුළු මට නොකියාම මගේ ඇස් අත් හරිමින් සිටියි.

" සමාවෙයන් පුතේ... ආය උඹ තනි කරන්නෙ නෑ.. උඹට අම්ම.. තාත්තා වෙනුවට... මං ඉන්නවා.. "

4 comments: